நேவியே எனது கணவரை இன்னமும் வைத்திருக்கின்றது;மனைவி ஒருவர் உருக்கமாக சாட்சியம்
எனது கணவன் உயிரோடு தான் இருக்கின்றார். அவரை நேவி தான் வைச்சிருக்கிறது. யார் எங்களை சித்திரவதை செய்தாலும் யாருக்கும் பயப்படவில்லை. எனது கணவர் என்பது எனது உரிமை. எனது உரிமையினை யாராலும் கேட்க முடியாது என இன்று பெண்ணொருவர் சாட்சியமளித்தார்.
அவர் மேலும் சாட்சியமளிக்கையில்,
எனது கணவர் 18.03.2009 அன்று வலைஞர்மடம் கடலில் மீன்பிடிக்க சென்றபோது காலை 5.30 மணிக்கு கடற்படையினரால் பிடித்துச் செல்லப்பட்டார். எனினும் அவர் குறித்து இதுவரை தகவல் எவையும் கிடைக்கவில்லை.
எனினும் பத்திரிகைகள் ஊடாக எனது கணவர் கைது செய்யப்பட்டதை சர்வதேச செஞ்சிலுவை சங்கம் உறுதிப்படுத்தியுள்ளதை அறிந்து கொண்டேன் .
அவருடன் மேலும் இருவர் போனவர்கள் எனினும் அவர்களை கடற்படை விடுவித்துவிட்டனர். இவர்களே என்னிடம் கணவர் கைது செய்யப்பட்டதை தெரிவித்தனர்.
எனக்கு 3 பிள்ளைகள் அதில் மூத்த மகனுக்கு தகப்பனை நினைத்து மனநோய் ஏற்பட்டுவிட்டது. எனினும் இன்னும் தகப்பனின் முடிவு பிள்ளைகளுக்கு கூறாது விட்டால் பிள்ளைகள் எல்லோரும் மனநோய் ஆகிவிடுவார்கள் .
எனது மூத்தபிள்ளைக்கு 13வயது இரண்டாவது பிள்ளைக்கு 10 வயது கடைசிப்பிள்ளைக்கு 6 வயது . நான் சாப்பாடு செய்து கொடுத்து தான் சீவிக்கிறம் .எனது கணவர் உயிருடன் இருக்கிறார் என்று நம்புகின்றேன்.
பிள்ளைகளும் நானும் தனிய தான் இருக்கின்றோம். எனக்கு யாரும் உதவிக்கு இல்லை. காலை 6மணிக்கு போய் மாலை 6மணிக்கு வரும்வரையும் எனது பிள்ளைகளுக்கு என்ன நடக்கின்றது என்று எனக்கு தெரியாது. அத்தோடு நான் தொடர்ந்தும் பிள்ளைகளைக் கவனிங்காது இருந்தால் பாரிய பிரச்சினைகள் ஏற்படும்.
கடலுக்கு காலை 5.30 மணிக்கு போய்விட்டார். வலை போட்டுவிட்டு 8.30 மணிக்கு திரும்பவேண்டும் 18 ஆம் திகதி 8.30 மணி தாண்டியும் கணவர் வரவில்லை. இதற்குப் பின்னர் அவருடன் பிடிபட்டு விட்டவர்கள் கடற்படை கொண்டுபோவதாக தெரிவித்தனர்.
அத்துடன் கையை கட்டிவைத்துவிட்டு உடுப்பொன்றும் இல்லாமல் தான் கூட்டிக்கொண்டு போனார்களாம். புல்மேட்டையில் போய் கேட்டோம் அப்போது 45பேரை பிடித்து வைத்திருக்கின்றோம் ஆனால் விபரம் வெளியிடவில்லை என்று கடற்படை கூறியது.
நேவி வைச்சிருக்கிறது எண்டு தான் நான் நினைக்கிறன். என்கணவர் உயிருடனேயே இருக்கிறார். யார் எங்களை சித்திரவதை செய்தாலும் யாருக்கும் பயப்படவில்லை. எனது கணவர். இது எனது உரிமை. எனது உரிமையினை யாராலும் கேட்கேலாது. எனக்கு கணவரும் , பிள்ளைகளுக்கு அப்பாவும் என்ற உரிமை ஒரு தடவைதான் கிடைக்கும்.
எனவே இப்படி இருப்பதைவிட யாரும் கொண்டு போய் போட்டாலும் இனிமேல் எமக்கு பிரச்சினை இல்லை என ஆணைக்குழு முன்னிலையில் சாட்சியமளித்தார்.
மாத்தளன் வைத்தியசாலையில் இருந்த எனது கணவரை பார்க்க சென்ற போது இராணுவத்தினரின் ஷெல் வீச்சில் மாத்தளன் வைத்தியசாலை சேதமடைந்து இருந்ததுடன் இரத்த வெள்ளத்தில் ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் இறந்து கிடந்தனர்.
அதற்குள் எனது கணவரைக் காணவில்லை என பெண்ணொருவர் ஆணைக்குழுவிற்கு முன்னால் இன்று சாட்சியமளித்தார்.
காணாமற் போனவர்களைக் கண்டறியும் ஆணைக்குழுவின் விசாரணை இன்று முல்லைத்தீவு கரைதுறைப்பற்று பிரதேச செயலகத்தில் நடைபெற்று வருகின்றது. அதில் மேற்கண்டவாறு சாட்சியமளித்தார்.
அவர் தொடர்ந்து சாட்சியமளிக்கையில்,
இராணுவத்தினரின் ஷெல் தாக்குதலில் எனது கணவர் காயமடைந்து மாத்தளன் வைத்தியசாலையில் சிகிச்சைக்காக அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தார். முதல் நாள் அவரைப் பார்த்துவிட்டு வந்தோம் மறுநாள் பார்க்கப் போகும்போது வைத்தியசாலை ஷெல் தாக்குதலால் முற்றாக சேதமடைந்து இருந்தது.
எங்கு பார்த்தாலும் இரத்த வெள்ளத்தில் இறந்தவர்களின் ஆயிரக் கணக்கான சடலங்கள் கிடந்தன. எல்லா இடமும் தேடிப்பார்த்தேன் எனது கணவரைக் காணவில்லை . அதற்குப் பிறகு இன்று வரை எனது கணவர் குறித்து எதுவும் எனக்கு தெரியாது.
எனக்கு 8பிள்ளைகள் அதில் 5பிள்ளைகள் ஷெல் வீச்சில் இறந்துவிட்டனர். மற்றைய இரண்டு பிள்ளைகளும் திருமணம் செய்து போய் விட்டனர். நானும் கடைசி பிள்ளையும் தான் இப்போது இருக்கின்றோம்.
வருமானம் எதுகும் இல்லை. நான் கூலி வேலைக்கும் வீடுகளுக்கு சென்று தூள் , மா இடித்துக் கொடுத்தும் அதில் வாற பணத்தை தான் கொண்டு தான் சீவிக்கின்றோம் என்றும் அவர் மேலும் சாட்சியமளித்தார்.
புதுமாத்தளன் பகுதியில் யுத்தம் இடம்பெற்றுக்கொண்டிருந்த போது ஷெல் தாக்குதலில் தனது 5 பிள்ளைகள் கொல்லப்பட்டுள்ளதாகவும், அதே தாக்குதலில் படுகாயமடைந்த கணவரை மாத்தளன் பாடசாலையில் இயங்கிய வைத்தியசாலையில் தவறவிட்டதாகவும் முல்லைத்தீவில் பெண்ணொருவர் நேற்று ஆணைக்குழுவின் முன்னிலையில் சாட்சியமளித்தார்.
இதேவேளை எங்களுக்கு எதுவுமே வேண்டாம். எங்களுடைய பிள்ளைகளை மட்டும் திரும்ப எங்களிடம் ஒப்படையுங்கள் என ஆணைக்குழுவிடம் உருக்கமாக மன்றாடிய தாயார் ஒருவர் தாம் இராணுவத்திடம் சரணடைந்த பின்னர் சுமார் 4 தினங்களாக சீரான குடிநீர் கிடைக்காத நிலையில் உணவுகள் எதுவுமின்றி பசியுடன் வாடியதாகவும் சாட்சியமளித்தார்.
கற்றுக்கொண்ட பாடங்கள் மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் பரிந்துரைகளுக்கமைய ஜனாதிபதியால் நியமிக்கப்பட்டுள்ள காணாமல் போனோரைக் கண்டறிவதற்கான ஆணைக்குழுவின் விசாரணைகள் நேற்று முல்லைத்தீவு கரைதுறைப்பற்று பிரதேச செயலக மண்டபத்தில் இடம்பெற்றது.
இந்த அமர்வுகளில் சாட்சியமளிப்பதற்காக நேற்றைய தினம் 60 பேருக்கு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டிருந்தது.
நாம் கடந்த 2009 ஆம் ஆண்டு நாலாம் மாதம் புதுமாத்தளன் பகுதியில் வசித்தபொழுது ஷெல் தாக்குதலுக்கு இலக்காகி பாதிக்கப்பட்டோம். இந்த ஷெல் தாக்குதலில் நான் எனது 5 பிள்ளைகளைப் பறிகொடுத்துள்ளேன். இதே ஷெல் தாக்குதலில் கணவரும் படுகாயமடைந்தார். படுகாயமடைந்தவரை நாம் மாத்தளன் பாடசாலையில் இயங்கிய வைத்தியசாலைக்குக் கொண்டு சென்றோம். நாங்கள் செல்கின்றபோது அந்த வைத்தியசாலையில் பிணக்குவியல்களும் இரத்தமுமாக காணப்பட்டது.
இந்த நிலையில் நாம் படுகாயமடைந்த கணவரை அங்கு ஷெல் தாக்குதலின் அகோரத்தினால் கைவிடவேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. எனக்கு எட்டுப் பிள்ளைகள் பிறந்தார்கள். நான் ஐவரை ஒரே ஷெல்லில் பறிகொடுத்துள்ளேன். எனவே எனது கணவரை என்னிடம் மீண்டும் ஒப்படையுங்கள் என ஆணைக்குழுவின் முன்னிலையில் மன்றாட்டமாக தனது கோரிக்கை முன்வைத்தார்.
நான் எனது மகளான ஜெய்பிரியா என்பவரை கடந்த 3.5.2009அன்று முள்ளிவாய்க்கால் பகுதியில் தவறவிட்டுள்ளேன். இதேபோல் எனது மகனையும் ஷெல் தாக்குதலில் பறிகொடுத்துள்ளேன். எனக்கு எனது பிள்ளைகளைத் தவிர எதுவுமே பெரிதாகத் தெரியவில்லை. என்னுடைய பிள்ளையை என்னிடம் மீண்டும் ஒப்படையுங்கள் என்றார்.
கடந்த 8.4.2009 அன்று அம்பலவன்பொக்கனைப் பகுதியில் பிரியந்தன் என்ற எனது மகனை யுத்தத்தினால் தொலைத்துவிட்டேன். அதன்பின்னர் நாம் இராணுவத்திடம் சரணடைந்தோம். இராணுவத்திடம் சரணடைந்த அன்றிலிருந்து சுமார் நான்கு நாட்களாக எமக்கு உணவுகள் கிடைக்கவில்லை. குடிநீரும் கிடைக்கவில்லை. இதனால் நாம் மிகவும் பாதிப்படைந்திருந்தோம். எனக்கு எந்தவொரு உதவியும் வேண்டாம். எனது பிள்ளையைக் கண்டு பிடித்துக் கொடுங்கள் என்றார்.
எனது மனைவியான விக்னேஸ்வரி முள்ளிவாய்க்கால் பகுதியில் கடந்த 2009.5.14 அன்று குண்டுத் தாக்குதலில் படுகாயமடைந்திருந்தார். அவரைக் காப்பாற்றும் நோக்குடன் நாங்கள் 2009.5.17 அன்று அவரையும் தூக்கிக் கொண்டு வட்டுவாகல் பகுதியை நோக்கி நடந்து சென்றோம். அப்பொழுது அங்கே இராணுவத்தினர் எம்மை இடை மறித்தனர். எனது மனைவியை தாங்கள் வைத்தியசாலைக்கு அழைத்துச் செல்வதாகவும் எம்மை பிரிதொரு வாகனத்தில் ஏறிச் செல்லுமாறும் இராணுவம் எனக்குத் தெரிவித்தது. ஆனால் நான் எனது மனைவியுடன் வைத்தியசாலைக்குச் செல்வதற்கு முயற்சித்தேன். அப்பொழுது இராணுவத்தினர் எனக்கு தடியால் அடித்துத் துரத்தினர்.
அன்றிலிருந்து எனது மனைவியைக் காணவில்லை. இவ்வாறு பாதிக்கப்பட்டுள்ள நான் தற்பொழுது மிகவும் பாதிப்படைந்துள்ளேன். எனவே எனது மனைவியை மீட்டுத்தாருங்கள் என்றார்.
இதேபோல் கொக்குத்தொடுவாயைச் சேர்ந்த தாயார் ஒருவர் சாட்சியமளிக்கையில்,
மகிந்தன் என்ற தனது மகன் விடுதலைப் புலிகளுடன் இணைந்து பணியாற்றியதாகவும் அவர்களின் கட்டளைக்கமைய மணலாறு பகுதியில் வேவு நடவடிக்கைகளுக்காக தனது மகன் சென்றதாகவும் அவரை அன்றிலிருந்து காணவில்லை எனவும் தெரிவித்தார்.
தன்னுடைய மகன் உயிருடன் இருந்தால் அவரை மீட்டுத் தருமாறும் ஆணைக்குழுவிடம் கோரினார்.
இதேவேளை நேற்றுச் சாட்சியமளித்தவர்களில் பலர் தங்களுடைய குழந்தைகளை விடுதலைப் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டுப் பகுதியில் வைத்து தொலைத்து விட்டதாகத் தெரிவித்தனர்.
இவர்களில் சிலர் விடுதலைப் புலிகள் வீட்டுக்கொருவரைப் போராட வேண்டும் என அழைத்தபொழுது தாம் தமது பிள்ளைகளை ஒப்படைத்தாகவும் தெரிவித்தனர். இவ்வாறு உறவுகள் தெரிவித்த பொழுது ஆணைக்குழுவின் அதிகாரிகள் விடுதலைப் புலிகள் படைக்கு ஆட்களைச் சேர்த்தபொழுது பணம் ஏதாவது வழங்கினார்களா என்ற வினாவையும் எழுப்பியிருந்தனர்.
இவேளை தாயார் ஒருவர் தனது மகனை மீட்டுத் தருமாறு சாட்சியமளிக்கையில்,
கடந்த 2009.03.15 ஆம் திகதி வலைஞர்மடத்தில் இருந்த போது கடைக்கு போவதாக கூறி வீட்டை விட்டுச் சென்றவர் பிறகு என்ன நடந்தது என்று எனக்கு தெரியாது ஆனால் வீட்டுக்கு திரும்பி வரவில்லை. இறுதிக்கட்டம் வரை மகன் வருவான் வருவான் என்று பார்த்து கொண்டு இருந்தேன்.
நாங்கள் இருந்த பகுதியில் நாலாபக்கத்தில் இருந்தும் ஷெல் விழுந்து கொண்டே இருந்து.மகனை பார்த்தும் மகன் வரவில்லை. கடைசியாக தான் இராணுவ கட்டுப்பாட்டுக்குள் சென்றேன். அப்போது எனக்கும் தலையில் காயம் ஏற்பட்டுவிட்டது.
இன்னும் எனது மகன் குறித்து எதுவும் தெரியாது. நான் தனிய இருப்பதால் அரசாங்க உதவிகள் எதுவும் கிடைக்கவில்லை.